Woodward o cechach, których szuka w swoich przywódcach
1. Zdolność do grania
Muszą być w arkuszu zespołu. Nie ma znaczenia, jak dobry jest lider, w zasadzie muszą być świetnym graczem. Reszta graczy musi wiedzieć, że jest w drużynie, ponieważ jest świetnym graczem w rugby. Dla Johna [Martina Johnsona] to był wielki haczyk, był świetny w grze, co pozwoliło mu być świetnym w prowadzeniu.
2. Zaufaj
Musisz wiedzieć, że kiedy nie ma cię w pokoju, wciąż dostarczają twoją wiadomość. Czy możesz zaufać, że dostarczają wiadomość, gdy cię tam nie ma? Liderzy są aktywni i inspirują swój zespół, gdy wszystko sprowadza się do nich.
3. Modele ról
Muszą mieć szacunek graczy. Jak żyją swoim życiem? Nie tylko na treningu czy w czasie spędzonym razem, ale 24/7/365, czy są to prawdziwi ludzie, którzy są typowymi modelami?
4. Szacunek
Nie musisz być kumplami ze swoim kapitanem, a czasami dobrze jest nie być tak blisko nich, ale musisz mieć tę więź i szacunek. Nie możesz się doczekać filiżanki herbaty i muszą być kimś, z kim masz kontakt. Musisz być w stanie podnieść telefon i skakać w górę iw dół i krzyczeć na niego, a on musi być w stanie zrobić to samo z tobą. Musisz mieć to zaufanie. Musisz mu zaufać, że jeśli coś mu się nie spodoba, podniosę słuchawkę i zadzwonię, żeby ci powiedzieć.
Dlaczego Martin Johnson był tak wspaniałym liderem
Martin Johnson jest jednym z najtrudniejszych zawodników, jakich kiedykolwiek widziałem i jako trener jest facetem, którego chcesz w swoim zespole. Zawsze mówią, że kiedy rzucasz monetą, chcesz, żeby Martin rzucił monetą. Jest dość onieśmielającą osobą wychodzącą ze szatni. Dowodził przykładem, ale nie był wielkim ego. Za kulisami zawsze pytał ludzi: "Co o tym myślisz?" To cecha każdego lidera, słuchanie innych ludzi, a następnie podejmowanie decyzji. Martin byłby prawdopodobnie najlepszym graczem w swojej grze - zapomnij o kapitanie i zdolnościach przywódczych, był po prostu świetnym graczem. Wiem, że jest najlepszym najlepszym graczem Anglii w drugim rzędzie. Dodaj kapitana i przywództwo, a on po prostu staje się najlepszym graczem w historii. Miałem szczęście, że mam go w drużynie.
Na wnioski wyciągnięte z biznesu
Uważam, że przywództwo nie różni się od prowadzenia zespołu rugby z prowadzenia firmy. Chodzi o ludzi. Niemal wszystkie wnioski z Anglii zostały wyciągnięte z biznesu. Miałem 16 lat doświadczenia w biznesie, w Sydney z Xerox, dużym międzynarodowym przedsiębiorstwem oraz z moją małą firmą leasingową i finansową, którą prowadziłem przez osiem lat, zanim zostałem profesjonalnym trenerem. Kiedy mówię, że był mały, mieliśmy dziesięć osób. Nie było HR - w naszej sali pracowało tylko dziesięć osób. Drużyna rugby nie była taka inna, z wyjątkiem 40 lub 50 osób. To zależało od nas, nikt nie chciał nam pomóc. Jedną z największych rzeczy, których nauczyłem się w mojej karierze biznesowej, było radzenie sobie z ludźmi i podejmowanie decyzji. To było ogromne dla mnie, gdy składałem drużynę z Anglii.
O budowaniu zwycięskiej kultury
Wiedzieliśmy, że Puchar Świata w 2003 roku był szansą na całe życie. Gracze mieli odpowiedni zespół coachingowy, mieli wszystko na miejscu. I nie moglibyśmy mieć ludzi siedzących myśląc: "Nie zgadzam się z tym", ale zbyt się boję, aby wstać i powiedzieć to. To było dość zastraszające ustawienie, jeśli mówisz o Jonny Wilkinsonie - nie wszyscy gracze są naturalnie pewni siebie. Musisz to zdobyć. Musiałem zapytać: "Jonny, o czym myślisz? Daws, o czym myślisz? "Jeśli nie zgodzili się z czymś, spodziewałem się, że staną i powiedzą to. Nikt nie zostanie ukarany, kompletnie przeciwnie. Niektóre ze spotkań zespołu stały się dość żywe i bardzo mi się podobało. Mieliśmy czasami krew na ścianach, ale dla mnie to było fantastyczne, ponieważ wiedzieliście, że wszyscy chcemy wygrać. Najważniejszą rzeczą było, gdy wyszliśmy na boisko, gdy wychodziliśmy trzymając się za ręce.
Budowanie Jerozolimy, opowieść o stworzeniu zwycięskiego zespołu z Anglii, jest teraz dostępne na Blu-ray i DVD
