Tata Chris Windle mówi nam szczerze o losowych rozmowach, które będziesz miał z nieznajomymi, gdy jesteś rodzicem bliźniąt …
Nie tak dawno temu moja żona pchała nasze bliźniaczki do piekarni w supermarkecie, gdy starsza pani zatrzymała się, by powiedzieć jej, że to wstyd, że obaj są chłopcami. Czy nie byłoby lepiej mieć jednego z nich? Była tak znużona przez ciągły przepływ inkwizytorów, że tylko skinęła głową i uśmiechnęła się, zanim pytanie się zarejestrowało.
Bliźnięta są magnesem dla osób z dziwnym brakiem zahamowań, gdy chodzi o zadawanie bardzo osobistych pytań. Spędziłem dużo czasu na omawianiu mojego życia seksualnego z kompletnymi nieznajomymi, którzy chcą wiedzieć, jak moje zostały poczęte, kiedy to, na czym naprawdę chcę się skupić, to znalezienie awokado, które jest dojrzałe i gotowe do jedzenia.
Poza kontekstem większość pytań, które ludzie zadają, jest całkowicie uzasadniona. Ale jeśli naprawdę musisz zaangażować rodziców niosących bliźnięta w lekkiej rozmowie, warto zastanowić się nad tym, czy zapytano ich: "Czy to bliźniaki?" Wcześniej. Prawdopodobnie dojdziesz do wniosku, że tak, oni to zrobili. Prawdopodobnie 30 sekund temu.
Australijska mama bliźniaków Annie Nolan zręcznie podsumowała gradację pytań, które pojawiły się w sposób, w jaki wielu rodziców w tym poście wysłało ostatnio internet do obrotu. W okrężny sposób mówiła: "Chyba że przyjeżdżasz, by mi powiedzieć, że jedno z moich dzieci uciekło do sekcji przechowywania żywności i owija jej głowę w folię spożywczą, POWRÓT." I to dobra zasada, by żyć obok.
Jest tylko tak długo, że dwoje małych dzieci może spokojnie siedzieć w wózku lub wózku, zanim wykonają zsynchronizowany ruch jelitowy lub zaczną nadwyrężać paski. To jest krótki okres czasu, w którym rodzice muszą robić zakupy - każda minuta marnowana w przejściach to dodatkowa minuta płaczu przy kasie, że żadna ilość ciastek ryżowych nie może się zatrzymać. I uwielbiam ciastka ryżowe.
Moja żona cierpi z powodu tych zakłóceń z dobrym humorem. Ja jednak identyfikuję najbardziej prawdopodobnych winowajców i pcham mój wózek wokół nich z lekkomyślnym pośpiechem, upewniając się, by nigdy nie nawiązać kontaktu wzrokowego.
Jeśli to nie zadziała, a ja zostanę osaczony przez piecyki, uśmiecham się, wyglądam na zmieszanego i mam nadzieję, że osoba mówiąca do mnie zakłada, że nie mówię w tym języku. Nawet jeśli znam je od lat. Staraj się nie obrazić, ale pamiętaj, że to nie ja, to ty.
