Jak to jest rodzić dwa razy w ciągu 12 miesięcy? Mum Hayley McLean dzieli się wszystkimi.
- Jon, znowu jest ten zapach - powiedziałem niespokojnie mojemu partnerowi.
Relaksowaliśmy się na kanapie, nasze maleńkie 10-tygodniowe dziecko, Noah, w moich ramionach. - Nie ma mowy, musisz to sobie wyobrazić - powiedział Jon.
To był dziwny, piżmowy zapach i był to pierwszy znak, że jestem w ciąży z obojgiem moich synów.
Jon i ja nazywaliśmy to "fantomowym zapachem", który utrzymywał się przez pierwsze tygodnie w obu ciążach.
Ponownie go wąchałem, ale jak to możliwe? Nasz syn ledwo przeszedł przez nowonarodzoną scenę, mój okres nie powrócił i, dla bezpieczeństwa, wróciłem do pigułki.
Aby uspokoić siebie, wziąłem test ciążowy. To było pozytywne.
Noe musiał mieć zaledwie sześć tygodni, kiedy się poczęliśmy. Jak poradzilibyśmy sobie z małym dzieckiem i dwójką dzieci w wieku poniżej jednego roku?
Lekarz rodzinny i położna uspokoiły moje obawy. Miałem sekcję c z Noah i blizna dopiero się wyleczyła po infekcji, ale powiedzieli mi, że moje ciało poradzi sobie z naprężeniem.
Potrzebowałam jednak innej c-sekcji, co mi odpowiadało.
To pierwsze spotkanie przedporodowe było komiczne - widziałem tę samą położną jak moja ostatnia ciąża i śmialiśmy się, jak szybko wróciłem.
Gdy szok już się skończył, poszłam na najłatwiejszą ciążę. To było tak, jakby moje ciało trwało tam, gdzie zostało przerwane.
Zamiast choroby, której doświadczyłem dwa razy wcześniej, czułem się dobrze i pobudzony.
Czekaliśmy, aż będę w szóstym miesiącu ciąży, aby powiedzieć przyjaciołom, i straciłem rachubę zszokowanych komentarzy, które otrzymaliśmy.
Patrząc na małe dziecko w moich ramionach, leżące tuż nad moim rosnącym guzem, łatwo było zrozumieć, dlaczego! Ale w jakiś sposób wiedziałem, że wykonamy tę pracę.
Dopiero w ostatnim miesiącu ciąży zacząłem walczyć.
Ból w miednicy oznaczał, że chodzenie było trudne i polegałem na kulach.
W 38 tygodniu, kiedy podano datę mojej sekcji c,
Ulżyło mi. Jon i ja przybyliśmy do szpitala na oddział położniczy o 7 rano. Powiedziano nam, że chociaż miejsce na teatr może nie być dostępne tego dnia, i że możemy zostać odesłani do domu, musimy być gotowi.
Kiedy zamieniliśmy się w zarośla, podpisałem dokumenty, zgadzając się na sekcję c, a ja i Jon spędziliśmy poranek siedząc na łóżku, gawędząc.
Motyle w moim żołądku nie zniknęły, dopóki nie spróbowałem "kwadratowego oddechu": Skoncentrowałem się na oknie, przesuwając oczy wzdłuż prostokątnego konturu podczas wydychania, i ponownie, gdy wdychałem.
O 11.40 rano nagle pojawił się automat. Jon i ja poszliśmy za zespołem medyków na korytarzu. Martwienie się nie wchodziło w grę - nie było czasu. Chodzenie do teatru było dla niego uspokajająco znajome. To był dokładnie ten sam pokój co poprzednio, jakbym nigdy nie odszedł.
Jon został zaprowadzony na stronę pokoju. Anestezjolog rozmawiał, żeby mnie uspokoić. Poczułem, jak igła wchodzi, ale nie było bólu. Przesunąłem się na moją stronę, zgodnie z instrukcją, aw ciągu kilku sekund na moje nogi podskoczyło drętwiejące ciepło. Odsunąłem się, czując spokój.
Jon stał u mojego boku, gdy przed moją klatką umieszczono ekran. Muzyka klasyczna dodana do wyluzowanej atmosfery. Nie zarejestrowałem początku procedury. Spodziewałem się, że poczuję znane szarpanie "miskę do mycia naczyń", ale nic nie czułem.
W ciągu kilku minut poczułem "lekkie" uczucie w moim brzuchu, a nasze dziecko zostało uniesione nad ekranem.
"To chłopiec" - ogłosił lekarz.
Uśmiechnąłem się z dumą. Nasze maleństwo wyglądało na małe i doskonałe. Lekarze przecięli przewód, owinęli go w koc i położyli na mojej piersi. Jon i ja byliśmy zachwyceni.
Podobnie jak ciąża, moje odzyskiwanie poszło tak gładko. Moja blizna wkrótce się zagoiła, a nasze nowe dziecko, Sailor, dobrze karmiło piersią.
Jego bracia Noah, wtedy zaledwie 10 i pół miesiąca, i Tyne, dwa lata, odwiedzili później tego samego dnia. Położyłem się na łóżku, trzymając Sailora i obserwując z rozbawieniem, jak jedno z rodzeństwa przeczołgało się nad łóżkiem, a drugi dreptał po pokoju. Odtąd będzie to przyjemny chaos.
W domu było wiele trudnych momentów, szczególnie w nocy, kiedy Noe zaczął się ząbkować, Sailor był głodny, a Tyne obudzony.
"Jak to robisz?" Ludzie sapią, ale prawda jest taka, że po prostu się z tym zgadzasz. A widząc Noego, teraz 14 miesięcy, pomóż swojemu młodszemu bratu - podnosząc jego manekina i nazywając go "baba" - rozpływa moje serce.
Te momenty słodkości znacznie przewyższyły trudne czasy.
Mówiąc to, Jon i ja bardzo uważaliśmy, aby tym razem nie ryzykować. Możemy przeżyć troje dzieci poniżej trzeciej, ale zdecydowanie nie cztery.
