Czy możesz wyjaśnić zadanie, które sam sobie wyznaczyłeś? Mój przyjaciel Matt i ja zdecydowaliśmy się na rower z Londynu Trafalgar Square do Sydney. Zajęło nam to 16 miesięcy, a my pokonaliśmy 25 000 km i zgromadziliśmy ponad 26 000 funtów na rzecz War Child, organizacji charytatywnej, która chroni dzieci żyjące w najbardziej niebezpiecznych strefach wojennych na świecie. Jak zaplanowałeś trasę? Mieliśmy listę życzeń krajów, do których chciałem się udać, zanim wyruszyliśmy, ale próbowaliśmy to uwzględnić, ale nie wszystko szło zgodnie z planem. Początkowo mieliśmy jechać przez Pakistan, ale odradziliśmy je i musieliśmy odbyć objazd całej środkowej Azji, podróżując przez Uzbekistan, Turkmenistan i Chiny, co dało dodatkowe trzy miesiące i 5000 mil [8,050 km] na naszą pierwotną trasę. Co było najdalej, jakie kiedykolwiek jeździłeś, zanim podjąłeś wyzwanie? Zrobiliśmy Land's End do John o 'Groats [1.500 km] na rok przed wyruszeniem w tę podróż. To był dobry sposób na udowodnienie, że możemy pracować razem i że każdego dnia radzimy sobie z długimi dystansami rowerowymi. Twoja podróż trwała 16 miesięcy. Ile to było, że faktycznie jeździsz na rowerze? Od czasu do czasu robiliśmy przerwy w miejscach, które naprawdę chcieliśmy zobaczyć. Nie byliśmy naprawdę doświadczonymi rowerzystami, więc wspaniale było wysiąść z rowerów i dać naszym opętanym przerwy od siodła. Chociaż po chwili nawet rany siodła nie stanowiły problemu, ponieważ skóra stała się tak skórzasta. Nawet teraz, dziewięć miesięcy po skończeniu, skóra wokół mojego tyłka jest absurdalnie twarda. Najbardziej jeździliśmy w ciągu dnia w Chinach, gdzie zrobiliśmy 12 godzin. To takie ogromne, ogromne miejsce, w którym chcieliśmy zrobić jak najwięcej postępów każdego dnia. Psychicznie, jaki był twój najniższy punkt podczas podróży? Zostaliśmy deportowani z Uzbekistanu, ponieważ próbowaliśmy uzyskać fałszywe dokumenty rejestracyjne, więc to była nasza wina. Zostaliśmy aresztowani, skonfiskowano nasze paszporty i wzięto nas na przesłuchanie przez policję. Zadawali nam różnego rodzaju pytania dotyczące takich rzeczy jak program nuklearny Iranu i brytyjskie organizacje terrorystyczne. W tym momencie oboje mieliśmy brody i wyglądaliśmy na dość zaniedbanych - ale jakich terrorystów jeździ się po rowerach? To nie jest najskuteczniejszy sposób na ucieczkę! Fizycznie, jaki był najniższy punkt?W Kirgistanie musieliśmy jeździć w temperaturach tak niskich jak -30 ° C. Jechaliśmy górskimi przełęczami z lodowatymi wiatrami. Żeby przez to przejść, musieliśmy sobie przypominać, że byliśmy tam z wyboru. Gdybyśmy tego potrzebowali, moglibyśmy podnieść słuchawkę i wydostać się stamtąd, ale my ciągle myśleliśmy o dzieciach, które pomaga Wojownikowi Dzieci i jak muszą przejść przez gorsze rzeczy, niż codziennie, bez możliwości odebrania telefonu. Mając to na uwadze, udało nam się skoncentrować i ominąć fizyczne przeszkody. Bez pojazdu wspomagającego, w jaki sposób zapewniłeś, że masz wystarczająco dużo ubrań i sprzętu na podróż? Popełniliśmy błąd polegający na zbytnim pakowaniu, co spowodowało, że nasze motocykle były naprawdę ciężkie [około 50 kg]. Po trzech dniach jazdy z tym, szybko zorientowaliśmy się, co jest ważne, a co nie, i skończyło się wysyłanie ładunku z powrotem do Wielkiej Brytanii. Odtąd zabieraliśmy ze sobą różne rzeczy, w tym długie kalesony z Marks & Spencer w Turcji. Co było główną atrakcją podróży? Iran był niesamowity. Przez dwa tygodnie mieszkaliśmy z grupą ludzi, których poznaliśmy na warmshowers.org i stali się częścią ich rodziny. Plus, byliśmy tuż obok najstarszego rynku ulicznego na świecie, który był niesamowity: pełen życia, widoków i zapachów. Czy stosowałeś rygorystyczną dietę lub spożywałeś tyle kalorii, ile mógłbyś dostać w swoje ręce? W niektórych miejscach nie można wybrać i wybrać jedzenia, więc wzięliśmy wszystko, co mogliśmy dostać. Na przykład w Kurdystanie spożywaliśmy około 6000 kalorii dziennie w chlebie i maśle. Chiny miały wiele różnorodności w jedzeniu, ale higiena nie była zbyt duża, więc dyzenteria stanowiła pewien problem. Czy któryś z was doznał obrażeń podczas podróży, jeśli tak, jak udało ci się kontynuować? Nie miałem żadnych szczególnych obrażeń, ale miałem nawracający problem z biodrem, który ujawnił się po kilku miesiącach. Po prostu przejechałem przez dyskomfort. Mattowi udało się rozbić na krawędzi urwiska w Czarnogórze podziwiając Zatokę Kotorską i przycięto ją do wstążek, ale na szczęście, oprócz ran powierzchniowych i nieco wstrząśniętego, czuł się dobrze, podobnie jak jego rower. Ogólnie, jak trzymały się twoje motocykle? Jechaliśmy niemal na bomby o nazwie "Pioneers" holenderskiej firmy Van Nicholas. Oprócz zmiany opon i drobnego problemu z moimi narzędziami, udało im się ukończyć podróż w jednym kawałku. Jaką radę masz dla każdego czytelnika MF, który myśli o podjęciu podobnego fizycznego wyzwania? Dla mnie była to przygoda oświecająca i afirmująca życie i nie wiem, w jaki sposób powrócę do pracy przy biurku. Więc mówię, zrób to. Nie myślcie o tym zbyt mocno, ponieważ zawsze znajdziecie wymówki, aby nie robić tych rzeczy, ale jeśli wykonacie to, co zamierzacie zrobić, nie przesadzam, kiedy mówię, że wasze życie będzie lepsze. Subskrybuj do MF - otrzymasz od nas pięć numerów za 5 funtów, lub dposiadać cyfrową wersję najnowszego wydania od iTunes.
Nowy interaktywny magazyn iPada MF jest już dostępny. Kliknij tutaj, aby skorzystać z bezpłatnej wersji próbnej.
War Child działa w niektórych z najbardziej niebezpiecznych krajów na świecie, oferując zmieniające życie wsparcie dla wrażliwych dzieci, których życie zostało rozerwane na strzępy przez wojnę.Aby dowiedzieć się więcej o War Child, odwiedź warchild.org.uk Aby przekazać darowiznę na War Child, odwiedź stronę justgiving.com/thecyclediaries Aby przeczytać więcej o niesamowitej przygodzie Matta i Andy'ego thecyclediaries.com
